Stowarzyszenie Żywego Różańca, założone zostało przez Paulinę Jaricot (1799-1862) w Lyonie w roku 1826.
“Najważniejszą… rzeczą i najtrudniejszą jest uczynić różaniec modlitwą wszystkich” – napisała wtedy. Każdy człowiek może znaleźć w ciągu dnia kilka minut, aby odmówić dziesiątek różańca, czyli jedną tajemnicę. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później „żywymi różami”. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. Wszystkich członków róży dotyczy taka sama zasługa jakby odmówili cały różaniec. Nieodmówienie tajemnicy nie oznacza grzechu, a utratę zasługi. Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według Założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła.
źródło: http://www.sluzew.dominikanie.pl
Kto może należeć do Żywego Różańca? Tak naprawdę każdy kto zobowiąże się do odmawiania jednej dziesiątki Różańca dziennie w intencjach polecanych przez Ojca Świętego.
Spotkania formacyjne odbywają się w niedzielę miesiąca, a godzina podawana jest w ogłoszeniach duszpasterskich.